Een paar jaar geleden vond ik dat ik zélf mijn foto’s bij mijn stukken moest kunnen leveren (en deed dus ook een paar jaar Fotoacademie). Dat leek me niet alleen handiger voor mijn opdrachtgevers, je viel de mensen die je interviewde ook niet twee keer lastig. Natuurlijk werkt het niet zo: je bent anderhalf tot twee keer langer bezig. Maar als je eenmaal het vertrouwen van de geïnterviewde had gewonnen, vonden zij het ineens helemaal niet erg meer om geportretteerd te worden. En dat werkt nog steeds zo.

Ik bén geen fotograaf. Ik vertel verhalen. En daar maak ik heel graag beelden bij. Dat doe ik nog steeds – nu niet meer voor opdrachtgevers, maar voor de boeken die ik af en toe nog schrijf voor mijn uitgeverij. 

Schrijven en fotograferen deed ik voor een aantal van mijn eigen boeken, waaronder timetomomo Berlijn en het kookboek Kitchen Table Food dat ik maakte samen met Tal Maes, maar ook in opdracht bij interviews, voor websites en verschillende non-fictie boeken.